مانتو، ریشه و تاریخچه آن
مانتو به عنوان یکی از پوشاک سنتی ایران شناخته می‌شود که در اصل، یک لباس زنانه بلند و ساده است که از دوران باستان به عنوان لباس اصلی زنان استفاده می‌شد. در این مقاله، به بررسی تاریخچه و ریشه کلمه “مانتو” می‌پردازیم.
تاریخچه مانتو
استفاده از لباس‌های بلند در ایران به دوران باستان بازمی‌گردد و نوعی لباس بلند که با نام “کتا” شناخته می‌شد، در دوران قاجار مورد استفاده قرار گرفت. اما در دهه‌های اول قرن بیستم، “مانتو” به عنوان یک لباس زنانه مدرن و ساده، جایگزین کتا شد. مانتو در ابتدا به عنوان یک لباس شب برای خانم‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما با گذر زمان، به یک لباس روزانه تبدیل شد.
در دهه 1950، راناک، یکی از بزرگترین شرکت‌های پوشاک در ایران، برای اولین بار مانتو با طرح‌های متنوع و تنوع در رنگ‌ها و طرح‌ها به بازار عرضه کرد. این بازارپسندی باعث شد که مانتو به سرعت به یکی از محبوب‌ترین لباس‌های زنانه در ایران تبدیل شود.
ریشه کلمه مانتو
ریشه کلمه “مانتو” از زبان ایتالیایی به ایرانی وارد شده است. در ایتالیا، کلمه “mantello” به معنی مانتو، پوششی بلند و بدون آستین است که توسط مردان به صورت رسمی و خودراضی بر روی لباس‌های خود استفاده می‌شد. این پوشش در دوره رنسانس و باروک محبوبیت زیادی داشت.
در دهه 1920، زنان ایتالیایی “مانتو” را به عنوان یک لباس شب و برای مراسم‌های رسمی استفاده کردند. این پوشش در طول دهه‌های 1930 و 1940 به عنوان یک لباس روزانه نیز مورد استفاده قرار گرفت. در این دوران،در ایران نیز، زنان از لباس‌های بلند و گردن‌بالا برای پوشیدن در مراسم‌های رسمی استفاده می‌کردند. در حالی که کلمه “کتا” برای این نوع لباس‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت، با ورود مانتو به ایران، این لباس‌ها به سرعت جایگزین شدند.
با توجه به این که مانتو از زبان ایتالیایی به فارسی وارد شده است، در دهه‌های 1930 و 1940، زبان ایتالیایی در ایران بسیار محبوب بود. برخی مردم ایرانی کلمه “مانتو” را به عنوان یک لباس زنانه بلند و بدون آستین به کار بردند. در ادامه، با توسعه صنعت پوشاک در ایران و ورود طرح‌های متنوع مانتو، این لباس به سرعت به یکی از محبوب‌ترین لباس‌های زنانه در ایران تبدیل شد.
طرح‌های مانتو
مانتو در ایران با طرح‌های متنوع و تنوع در رنگ‌ها و طرح‌ها به بازار عرضه می‌شود. طرح‌های مانتو معمولاً از پارچه‌های نرم و خنکی مانند پنبه، لینن و ابریشم ساخته می‌شود و معمولاً دارای آستین بلند و یا کوتاه است. طرح‌های مانتو شامل طرح‌های مختلف گل، شکلات، خطوط و مستطیل‌ها و حتی‌های چندرنگ هستند. همچنین، برخی مانتوها دارای یقه و دکمه هستند، در حالی که برخی دیگر بدون یقه و دکمه هستند و به شکل یک لباس بلند و ساده طراحی شده‌اند.
طرح‌های مانتو در طی دهه‌های گذشته تغییراتی را تجربه کرده‌اند و با توجه به نیاز و سلیقه مشتریان، طرح‌های مختلفی ایجاد شده‌اند. در دهه‌های 1950 و 1960، طرح‌های ساده و یک‌رنگ مانتو محبوبیت زیادی داشتند، در حالی که در دهه 1970 و 1980، طرح‌های چندرنگ و گلدست و حتی طرح‌های چند رنگ و پرینت‌های مختلف برای مانتوها به مد روز بودند. در دهه‌های اخیر، با توسعه فناوری و طراحی با کمک کامپیوتر، طرح‌های مختلف و بسیار زیبا و دقیق برای مانتوها ایجاد شده است.
استفاده از مانتو در سایر کشورها
مانتو به عنوان یک لباس زنانه بلند و ساده در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع، مانتو به عنوان یک پوشش بلند و غیررسمی که می‌تواند در محیط‌های مختلف استفاده شود، در بسیاری از فرهنگ‌ها و کشورها شناخته شده است.
در کشورهای عربی مانتو به عنوان یکی از پوشش‌های رسمی و محبوب برای زنان در مراسم‌ها و مجالس استفاده می‌شود. در این کشورها، مانتو عموماً به عنوان یک لباس بلند و پوششی برای لباس‌های زنانه استفاده می‌شود و معمولاً از پارچه‌های نرم و لطیفی ساخته می‌شود.
در کشورهای اروپایی نیز، مانتو به عنوان یک لباس رسمی و پوششی برای فصل پاییز و زمستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این کشورها، مانتو عموماً از پارچه‌های ضخیم‌تری ساخته می‌شود و معمولاً دارای آستین بلند و یقه است.
استفاده از مانتو در کشورهای آسیایی نیز رایج است. در چین، مانتو به عنوان یک لباس سنتی برای زنان استفاده می‌شود و عموماً از پارچه‌های متنوعی مانند ابریشم و پنبه ساخته می‌شود. در کشورهای دیگر آسیایی مانند ژاپن، مانتو به عنوان یک لباس فشن و مدرن برای زنان شناخته شده است و طرح‌های متنوعی برای آن طراحی شده است.
در کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی نیز، مانتو به عنوان یک لباس رسمی و پوششی برای فصل پاییز و زمستان معرفی شده است. در این کشورها، مانتو عموماً دارای طرح‌های ساده و کلاسیک است و از پارچه‌های ضخیم و گرم ساخته می‌شود.
به طور خلاصه، مانتو به عنوان یک لباس بلند و ساده، در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد و در هر کشور با توجه به فرهنگ و سلیقه مردم، طرح و استایل متفاوتی دارد. این نشان می‌دهد که مانتو به عنوان یکی از پوشش‌های جهانی شناخته شده است و در بسیاری از فرهنگ‌ها و کشورها قابل تطبیق است.
